Auckland, Bay of Islands, Auckland

Nadat we 80% van de groep hadden afgezet in Auckland, tranen met tuiten huilend, zijn we doorgereden naar de Bay of Islands. Wel hebben we nog een tussenstop gemaakt bij een 1200 jaar oude boom en bij een mooie waterval. Aangekomen in de Bay of Islands ging een kleine groep van het oude Topdeckteam, en een aantal nieuwe mensen mee naar Rock de Boat. Dit is een voormalige autotransportpont, welke nu gebruikt wordt om tussen de 144 eilanden van de Bay of Islands te varen. De groep die achterbleef die had andere optionele activiteiten. Eerst wilde ik in de Bay of Islands gaan parasailen, maar dat ging in de eerste instantie dus niet door omdat ik blijkbaar Rock the Boat ging doen. Blijkt dat t reisburo dat geboekt had zonder mij in te lichten. Dat was ook ff een leuke ja/nee discussie tussen Lana en mij. Uiteindelijk heeft Lana t voor elkaar weten te krijgen dat we laat konden gaan parasailen zodat ik ook mee kon. Wel ff stressen en rennen maar je wilt toch wat. Rock the boat was een bijzondere ervaring. We gingen eerst met een paintballgeweer op een nep eend schieten welke ergens in t water achter de boot aan dobberde. Daarna gingen we vissen, wat ik blijkbaar goed kan want ik had een van de meeste vissen aan de haak. Alleen ik durfde ze niet los te maken van de haak en ik durfde ze ook geen kus te geven (die vissen hadden tandjes). En ook vond ik t superzielig maar was wel zo competetief om er snel weer een te vangen. Na t vissen zijn we gaan bbq-en want t was donker geworden. En rond een uur of 10 zijn we gaan kayakken, want in de Bay of Islands heb je fluorescerende algen. Als de zon schijnt dan slaan de algen t licht op, en als t donker is zie je in de eerste instantie gewoon normaal donker water. Maar als je dan met je peddel of hand t water verstoord, komt dat licht vrij en fluoresceert het. Dit was zo een bijzonder gexicht. Je blijft staren. Ook is t niet op foto te krijgen omdat t te weinig licht afgeeft. Later hebben we ook nog gezwommen. Ik voelde me net Tinkerbell. De volgende ochtend zijn we gaan snorkelen waarbij we zeeegels van de bodem hebben geplukt. Uiteraard met handschoenen aan, maar op de boot kon je ze gewoon met je hand oppakken. Ook hebben we ze geproeft. Het oranje/wittige vlees is goed rauw te eten. Ook nog wat rauwe vis gegeten. Na de lunch zijn we weer op de wal gezet want daarna was direct t parasailen. Dit was een heel bijzondere ervaring. Ik was samen met Mitch, een jongen van de nieuwe groep, en t is zo mooi en stil daarboven, maar tegelijkertijd vond ik t doodeng. Zo een rare combinatie. Maar zo blij dat ik t gedaan heb. T was zo mooi. 's Avonds zijn we met een groep als afsluiting op de pier nog een borrel gaan drinken. Daarnaartoe lopend ben ik nogal hard onderuit gegaan. Liepen door t gras en er was een plek nehoorlijk nat en ik had t in t donker niet gezien, dus ik zoefde een partij onderuit. Zat onder de modder. Bah. Jolene heeft de broek bij mn billen schoon staan proberen te wassen in een fontijntje, terwijl ik mn voeten probeerde schoon te wassen. Wel gelachen want blijkbaar heb ik in mn val Nikki en Ross proberen mee te trekken, wat gelukkig niet gebeurde. De volgende ochtend alles stijf en de broek en slippers heb ik weg kunnen gooien. Ross heeft me die avond op de weg terug, ondanks mn natte en vieze broek, op zn rug genomen. Ik bungelde een beetje daar op zn rug met de slappe lach, vragend of ie t rennend wel volhield, maar hij bleef volhouden (uitslover). Dus ik nog meer bungelend op zn rug de slappe lach hebbend.
De volgende ochtend weer op weg naar Auckland, waar wij onze 16 dagen tour afsloten. Uiteindelijk zijn we met een groep de stad in gegaan, en eindigde Tiffany, Jolene, Ross en ik bij een of andere reversed bungee aan. Gelukkig maar 3 plaatsen, dus ik volunteerde als filmer en oppasser op alle spullen. Daarna nog wat heen en weer gedwaald, omdat iedereen iedereen kwijt was geraakt. Uiteindelijk tocg gevonden en zijn we wat gaan eten. Jolene had bij t Base Hostel (waar Chriss, Danielle en ik ook sliepen) een gratis jar met drank gewonnen en bleek voor 3 personen te zijn. Dus Jolene, Danielle, Svenja en ik naar de Base kroeg, terwijl Ross terug ging naar zn hotel om zn paspoort te halen. Na 1.5 uur was ie nog niet terug dus wij begonnen ons zorgen te maken. Bleek dat ie in slaap gevallen was. Danielle had ie getekst, maar die kon hem niet terug teksten, Svenja kon hem niet teksten, Jolene kon hem niet teksten, maar ik wel maar mijn batterij was leeg. Lekker zooitje. Dus wij in noodgang onze jar (2e) leeggedronken en op zoek naar Ross. Gelukkig kwamen we hem halverwege tegen.

De volgende dag hebben Ross en ik een airport service gedeeld zodat we bij t hotel werden opgepikt. Onze vluchten bleken 10 minuten na elkaar te vertrekken, dus dat was handig. Loop je niet in je uppie over t vliegveld te dwalen. Na afscheid te hebben genomen ben ik naar Fiji gevlogen.
Het was daar zo warm en humid dat mn lichaam niet aan t weer kon wennen, waardoor ik eigenlijk niks gedaan heb en t eigenlijk heel saai was. Nu zit ik op t vliegveld van Hong Kong te wachten tot mn vlucht naar Amsterdam vertrekt.

Tot snel. xxxxx